Шевчук Александр
ученик 8 класса Коммунальное государственное учреждение “Общеобразовательная школа №4 имени Кейкі батыра отдела образования города Аркалыка” Управления образования акимата Костанайской области
Естаева Самал Азаматовна
Қостанай облысы әкімдігі білім басқармасының «Қарасу ауданының білім бөлімінің Қарасу жалпы білім беретін мектебі” коммуналдық мемлекеттік мекемесі 9 сынып оқушысы
«Мой Независимый Казахстан»
Моей Родиной является прекрасная страна, Республика Казахстан. Это – великое государство с богатой историей, древней культурой и неповторимой природой. Широки просторы казахстанских земель. Когда на севере ещё лежит снег, у подножия гор на юге уже зацветают плодовые деревья. “Берёзовые ситцы” севера, могучие сосны Борового, золотые нивы целинного края, седые ковыли Великой Степи, высокие горы Алатау и Тянь-Шаня – всё мой Казахстан. Мой Казахстан – это самая дорогая, важная, драгоценная, горячо любимая страна. Это Родина моя… Много веков понадобилось нашим предкам, чтобы заселить, освоить, защитить её от врагов и передать в наследство нам, ныне живущим. Сколько труда, пота и крови, радости и страданий выпало на долю минувших поколений
Елі сүйген, елін сүйген майдангер!
Жыл сайын Жеңіс күні қарсаңында жақындаған жерлесім Александр Михайлович Анищенконы тебіреніспен еске аламын. Міне, биыл да Ұлы Жеңістің қарсаңында, ерекше мейрам жақындағанда тағы да тамшыдай болса да үлесімді қоспақпын. Әрине, жоғарыда атап өткен Алтын жұлдызды майдангер жерлесімнің өшпес ерлігін тілге тиек етпекпін. Осы шығармамды ерекше шабытпен жазу себебім, мен дәл осы майдангердің емісі берілген көшеде тұрамын. Иә, көпшліктің қалауымен оның “Верхняя” көшесін А. Анищенко атындағы көше деп атау шешілгеніне көп уақыт бола қойған жоқ. Ең бастысы Анищенко біздің ауданда Ұлы Отан соғысы кезінде Кеңес Одағының Батыры атағына ие болған алғашқы және жалғыз адам екен. Ең өкініштісі майдангер соғыстан оралмады. Иә, “Ер есімі – ел есінде” демекші, оның ерліктері туралы мектеп өмірінде үлгі-өнегеге айналып, жыл сайын көрмелер ұйымдастырып, фотоальбомдар дайындауға міндетімізге айналған. Ұлы Отан соғысында 27 миллион адам Отанымыздың бостандығы мен тәуелсіздігін қорғап, Еуропа халықтарын фашистік құлдықтың қасіретінен құтқарғаны бәрімізге мәлім. Соның бір дәлелі жерлесім Анищенко минометші болып, бір кісідей үлесін қосты деп мақтаныш сезіммен айта аламын. Иә, Жеңіс туы желбіреді, бірақ өткенді еске алу ұмытылмады, қайта жыл сайын жаңғыру үстінде деп ойлаймын. Тарқатып айтсам, Александр Михайлович Анищенко 1916 жылы 24 қазанда Қостанай облысы Қарасу ауданы Алықпаш ауылында шаруа отбасында дүниеге келген. Ұлты украин. Тракторшылар курсын тәмамдап, 1940 жылға дейін колхозда жұмыс істеген. Содан кейін комсомолға шақыруымен Сібірге орман өңдеуге кетеді. 1943 жылдың қаңтарында Киров облысының Мурашин аудандық әскери комитеті Қызыл армияға шақырылып, дәл осы жылдың 1943 жылы наурыз айында Анищенко Воронеж майданына жіберіліп, Сталинград дивизиясының 73 гвардиялық атқыштар полкіне қабылданады. 209-шы гвардиялық атқыштар полкінің миномет есебінің командирі гвардия сержанты Александр Анищенко Украинаның Днепропетровск облысы Верхнеднепровск ауданы Бородаевка ауылы ауданындағы ұрыстарда ерекше көзге түседі. Бірде, дивизия 1943 жылы 24 қыркүйекте Днепропетровск облысы Царичан ауданы Старый Орлик ауылында Днепрге шығады. Компания командирі аға лейтенант Зайцевтің бұйрығымен Анищенко Днепрді басып алуға дайындала бастайды. Қараусыз қалған сарайды бөлшектеп, минометшілер бөренелер мен тақталардан арқан жасап, оның жүзгіштігін арттыру үшін оған байлайды. Міне, бұл тұста майдангердің ойы жүйрік, ақылды болғанын байқаймыз.Мәжбүрлеу сигналы түн ортасында берілген екен. Толық тыныштықты сақтай отырып, олар өзенді өзенге түсіріп, оған үнсіз кіреді. Бұл шайқаста гвардия сержанты Анищенко 30 Гитлерді жояды. 5 қазанда жау тағы да көптеген танктер мен авиацияның қолдауымен қарсы шабуыл жасады. Миномет істен шығып, машиналар, карабиндер, гранаталарды алуға тура келеді. Ұрыс кезінде фашистік танк минометшілерге көшеді. Осы сәтте барлығына траншеяға жасырынуды бұйырған Анищенко жанғыш қоспасы бар бөтелкені алып, еңкейіп, танкке қарай беттейді. Бұдан, әрине майдангердің қайтпас ерлігіне куә боламыз. Иә, оның өшпес ерлігі туралы әңгімесін тыңдаудан еш жалыққан емеспіз. Жеңіс күні! Бұл сөздің мағынасын есейе түскен сайын түсініп келе жатқандаймын. Мен соғысты жек көрем! Осы соғыста талай отбасы жақын жандарынан айрылды десеңізші! Қолыма қалам алып, шығармамның басты кейіпкері жерлесімнің ұлы ерлігінен кейін, майданда жасаған ерлігіне тәнті болдым. Өйткені, майдангер Алтын жұлдызын алған кезде небәрі 27 жаста болыпты. Шын патриот болу, басқаларға үлгі болу оңай дүние емес. Ұлтарақтай жерді бермей, жаумен алысқан майдангерлер кім күшін күресті? Неліктен кеудесін қарша бораға оққа тосты? Әрине, біздің жарқын өміріміз үшін екені анық. Кейде теледидардан жерді сату керек деген сөздерді естігенде мені ыза буады. Осы жолда, ұлтарақтай жерін қорғауда, қаншама майдангерлер жанын қиды десеңізші! Сондықтан Отанды сүюді, елжандылықты майдангерлерден үйренуіміз керек. Мұрағат құжаттарына сүйене отырып, майдангердің ұрпағы жалғасып жатқанын білдім. Нақты айтсам, Ресей қаласында екі ұлы – Михаил мен Вадим, келіндері, немерелері мен шөберелері – Ольга, Александр, Денис, Наталья, Александр, Иван тұрады. Немерелері мен шөберелері – Ольга қызының балалары мен немерелері – Алексей, Елена, Диана және Эвелина Қарағандыда тұрады. Иә, әр заманның өз батыры болды. Яғни, елін жаудан қорғады, жерін бермеді. Ұлы Отан соғысында да ұлтқа қарамай бірігіп, жауын жеңіп, халқымызды құлдықтан сақтап қалды. Менің шығармама арқау болған украйн ұлтының өкілі болды. Иә, ата-бабаларымыздың қанымен, аға-апаларымыздың қостауымен келген тәуелсіздікті биік ұстап тұру мен тәрізді балалардың еншісіне тиесілі дей келе, майдангерлерге тағы да тағзым еткім келеді.